شرایط تمرینی تنها دختر تنیس روی میز ایران در بازی های آسیایی
تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۴۴۷۰۸
شیما صفایی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه به واسطه کسب عنوان نخست رقابت های انتخابی تیم ملی تنیس روی میز بانوان سهمیه لازم برای حضور در بازی های آسیایی را به دست آورد، گفت: قرار بود رایزنی هایی صورت بگیرد تا با حداکثر سهمیه ممکن در بازی های آسیایی شرکت کنیم اما در نهایت یک سهمیه به بخش بانوان اختصاص دادند و به همین دلیل من تنها نماینده این بخش در هانگژو خواهم بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی تصریح کرد: شخصا از اینکه در بازی های آسیایی شرکت می کنم خوشحالم اما برایم بهتر بود که در این بازی ها هم تیمی داشته باشم، با این شرایط در بخش تیمی اصلا شرکت نداریم و من باید برگزارکننده دیدارهای انفرادی باشم.
ملی پوش تنیس روی میز ایران که این روزها درترکیه پیگیر تمریناتش است در مورد شرایط تمرینی خود گفت: چندسالی است که عضو تیم فنرباغچه ترکیه هستم. از چندی پیش درگیر دریافت کارت اقامت این کشور هستم به همین دلیل در ترکیه مستقر شدم تا خللی در روند پیگیری تمریناتم ایجاد نشود. به صورت روزانه تمریناتم را دنبال می کنم تا مجدد به ایران بازگردم و در کنار دیگر اردونشینان تیم ملی قرار بگیرد.
صفایی با بیان اینکه تیم ملی تنیس روی میز برای شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا (شهریور - کره جنوبی) آماده می شود، خاطرنشان کرد: این مسابقات پیش از بازی های آسیایی آماده می شود، تیم ملی با چهار بازیکن در این رقابت ها شرکت می کند و من هم یکی از بازیکنان اعزامی هستم. بنابراین بخشی از تمریناتم باید با تیم ملی و به منظور هماهنگی بیشتر با دیگر ملی پوشان پیگیری شود. قرار است برنامه های تمرینی تیم ملی از ۱۶ یا ۱۷ مرداد آغاز شود، تا آن زمان کارهای شخصی و برنامه های تمرینی من هم در ترکیه تمام شده و به تهران بازگشته ام.
وی ادامه داد: همزمان با آغاز اردوی تیم ملی تنیس روی میز بانوان، درکنار دیگر ملی پوشان تمریناتم را دنبال می کنم. طبق برنامه قرار است ۱۰ روز اردوی تمرینی ادامه داشته باشدو پس از استراحت چهار پنج روزه دوباره از سر گرفته شود و تا زمان اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا ادامه داشته باشد.
این ملی پوش تنیس روی میز بانوان در مورد شرایط آمادگی خود نیز گفت: با توجه به تمرینات شخصی و گروهی که تا به امروز داشته ام شرایط به نسبت خوبی دارم اما هنوز به اوج آمادگی لازم برای حضور در مسابقات رسمی نرسیده ام. به طور میانگین می توانم بگویم که ۸۰ - ۷۰ درصد آمادگی دارم اما قطعا تا زمان اعزام به کره جنوبی آمادگی کاملی دارم. برای بازی های آسیایی هم که به صد درصد آمادگی لازم دست پیدا می کنم.
صفایی با اشاره به دوره پیشین مسابقات قهرمانی آسیا که در قطر برگزار شد، خاطرنشان کرد: در آن دوره مسابقات جایگاه نهم را به دست آوردیم. این جایگاه شاید در شرایط عادی بالا نباشد اما دستیابی به آن برای تنیس روی میز ایران که در قاره آسیا باید رقابت داشته باشد، خیلی راحت نیست. آسیا مهد تنیس روی میز دنیا به حساب می آید و بهترین های تنیس روی میز دنیا از این قاره و برای کشورهایی مانند چین، ژاپن، کره جنوبی، هنگ کنگ و ... هستند. ما در این شرایط باید رقابت داشته باشیم.
وی تاکید کرد: با همه اینها تلاش مان این است که در این دوره مسابقات قهرمانی آسیا جایگاهی بهتر از نهمی کسب کنیم و حداقل این جایگاه را از دست ندهیم.
صفایی همچنین در مورد بازی های آسیایی و عملکردش در این بازی ها نیز گفت: تجربه ای از حضور در بازی های آسیایی ندارم اما قطعا سطح این رقابت ها پایین نیست. بهترین ها در آن حضور دارند و رقابت های شان خیلی نزدیک دنبال می شود. امیدوارم از رقابت با این بازیکنان به بهترین نتیجه ممکن برسم.
کد خبر 5849238منبع: مهر
کلیدواژه: تنیس روی میز شیما صفایی بازی های آسیایی هانگژو ۲۰۲۲ مسابقات قهرمانی آسیا تیم فوتبال استقلال تهران بازی های آسیایی هانگژو ۲۰۲۲ فوتبال لیگ برتر فوتبال ایران بسکتبال تیم ملی والیبال ایران تیم فوتبال پرسپولیس تیم فوتبال تراکتور تیم والیبال نوجوانان ایران کمیته ملی المپیک سی و یکمین دوره یونیورسیاد دانشجویان جهان والیبال تنیس روی میز جواد نکونام مسابقات قهرمانی آسیا بازی های آسیایی تنیس روی میز رقابت ها تیم ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۴۴۷۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اولین هنرپیشه زن سینما و یک سرگذشت تلخ پرتکرار
دهم اردیبهشت‌ماه سالروز درگذشت بازیگری است که نه تنها به عنوان نخستین هنرپیشه زن ایرانی شناخته می‌شود بلکه از منظری دیگر او را اولین قربانی در ناتوانیِ بومی کردنِ تفکر مدرن در سینمای ایران می‌دانند.
به گزارش ایسنا، نام صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد که متولد سال ۱۲۹۵ بود، با بازی در نقش «گلنار» در فیلم «دختر لُر» برای همیشه در تاریخ سینمای ایران باقی مانده است. «دختر لر» نخستین اثر ناطق سینمای ایران است و در سال ۱۳۱۲ توسط خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا ساخته شد.
با پخش «دختر لر» در سینماها که با استقبال فراوانی هم روبرو شد، سامی‌نژاد به شهرت رسید اما بعد سرنوشت بسیار تلخی پیدا کرد.
فریدون جیرانی سال ۱۳۸۹ در دورانی که پخش یک مصاحبه با فریماه فرجامی بعد از سال‌ها بی‌خبری و با تصاویری تکان‌دهنده از این ستاره سال‌های دور سینما واکنش‌های تندی را به دنبال داشت، در مطلبی بیان کرد: «زندگی بازیگران در سینمای ایران تلخ است و این فقط مربوط به سال‌های پس از انقلاب نیست. از ابتدای ورود سینما به ایران این سرگذشت تلخ تکرار شده است. ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ یک روز صبح به دفتر مجله سینما زنگ زدند و گفتند روح‌انگیز سامی‌نژاد مُرده است. من تا آن روز فکر می‌کردم روح‌انگیز سامی‌نژاد باید سال‌ها پیش مرده باشد. به خانه خواهرش عالیه زند تبریزی زنگ زدم و دیدم خبر درست است. رفتم خانه عالیه زند تبریزی و فهمیدم سامی‌نژاد بعدازظهر چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۷۶ در سن ۸۶ سالگی در تنهایی مرده و روز پنج‌شنبه ۱۱ اردیبهشت در قطعه ۳۴ ردیف ۴۴ شماره ۴۶ در جایی گمنامی خاک شده است. رختخواب سامی‌نژاد وسط خانه بود. تنها میراث این اولین بازیگر سینما یک کیسه نایلونی بود و داخل آن یک بسته سیگار، یک شناسنامه و بروشور تانشده «دختر لر».»
این کارگردان سینما همچنین گفته بود: «من قبل از دیدن این میراث، تصویر سامی‌نژاد را در فیلم تهامی‌نژاد دیده بودم که گریه می‌کرد و دیگر هیچ. «ایران قادری» که یک روز سرشناس‌ترین بازیگر تماشاخانه تهران بود، چه شد؟ چگونه مُرد؟ چه کسی خبر داشت؟ و خیلی‌های دیگر. ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعه‌ای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خودش حل نماید. متاسفانه اولین قربانیان این ناتوانی بازیگران زن سینما بودند.»
عباس بهارلو - مورخ و پژوهشگر سینما - در سال ۱۳۸۱ مطلبی درباره این بازیگر نوشته بود که در بخش‌هایی از آن آمده است: «وقتی در سال ۱۳۱۲ فیلمِ «دختر لر» ساخته مشترک خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا، که صدیقه سامی‌نژاد در آن نقش «گلنار» را بازی می‌کرد، در تهران نمایش داده شد، در میان مردمی که برای بار نخست سیمای یک زن ایرانی را بر پرده سینما دیده بودند واکنش‌های ناگواری برانگیخت، که به‌درستی روشن نیست ــ و احتمالاً هیچ‌گاه نیز معلوم نخواهد شد ــ که آیا خانم صدیقه سامی‌نژاد تصوری از آن واکنش‌ها در ذهن داشته است یا خیر، و آیا اگر می‌داشت حاضر به ایفای نقش در آن فیلم می‌شد؟»
گفته می‌شود که در آن مقطع آوانس اوگانیانس نیز کوشش‌هایی را در زمینه ساخت فیلم انجام می‌داد و در این‌باره بهارلو ادامه داده است: «به‌موازات فعالیت‌های سخت‌کوشانه اوگانیانس در ایران، عبدالحسین سپنتا و خان‌بهادر اردشیر ایرانی نیز برای ساختن نخستین فیلم مشترک در هندوستان در جست‌وجوی بازیگر زنی بودند که زبان فارسی بداند و نقش «گلنار» را در فیلم «دختر لر» بازی کند. تا قبل از دوره پهلوی‌ِ اول بازی زنانِ مسلمان در نمایش‌ها و تعزیه‌ها ممنوع بود و بازیگران زنی که در این سال‌ها در فیلم‌های اوگانیانس و مرادی ایفای نقش می‌کردند مانند مادام سیرانوش، لیدا ماطاوسیان، ژاسمین ژوزف، زما اوگانیانس و آسیا قسطانیان (کوستانیان) از بانوان ارمنی بودند که اکثر آنها از صحنه تئاتر به سینما آمده بودند، به‌همین دلیل موانع کم‌تری بر سرِ راه خود داشتند.
سپنتا موفق شد صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد، همسر یکی از کارکنان کمپانی امپریال فیلم بمبئی، را که از سیزده سالگی از کرمان به هندوستان رفته بود مجاب کند و با این توضیح که نام او به‌عنوان نخستین بازیگر زن در تاریخ سینمای ایران ثبت خواهد شد ــ که شد ــ موافقت او و شوهرش، دماوندی، را برای بازی در فیلمش جلب کند. بدین ترتیب گروه هندی ـ ایرانی عبدالحسین سپنتا و اردشیر ایرانی کار خود را در هندوستان آغاز کرد.
«دختر لر» نخستین بار در سی‌ام آبان ۱۳۱۲ در دو سینمای مایاک (دیده‌بان) و سپه بر پرده آمد، و نمایش آن، سال بعد از دوم مردادماه ۱۳۱۳ در سینما مایاک تکرار شد، و پس از یک ماه از چهارم آذر نمایش آن در سینما سپه به مدت پنجاه روز ادامه یافت. سپس با یک دو هفته وقفه در همین‌سینما از نو بر پرده رفت. استقبال از فیلم بسیار پُرشور بود و حتی «مادر بزرگ‌های خیلی پیر» هم رفتند تا سرگذشت «دختر لر» را به‌چشم ببینند.»
ایفای نقش گلنار در «دختر لر» موجب شد که صدیقه سامی‌نژاد چنان انگشت‌نما و زبانزد خاص و عام شود که هم با دشنام روبرو شد و هم با تشویق برخی مردم در شهرهای مختلف.»
سامی‌نژاد در سال ۱۳۴۹ یعنی ۳۷ سال پس از نمایش «دختر لر»، در مستندی از محمد تهامی‌نژاد با نام «سینمای ایران از مشروطیت تا سپنتا» حضور یافت و به روایت زندگی دشوار و پر از رنج خود پرداخت.
از تهامی‌نژاد نقل شده است: «اغلب به‌طور کنترل‌نشده‌ای می‌خندید و در حالی‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود به من گفت که هنگام اقامت در هند ایرانی‌های متعصب او را مورد ضرب‌وشتم قرارمی‌دادند و حتی بطری به‌طرفش پرتاب می‌کردند. به‌طوری‌که همواره مجبور بود همراه با محافظ از استودیو امپریال فیلم خارج شود.»
درباره این چهره مستند دیگری با نام «روح‌انگیز سامی‌نژاد» به کارگردانی مجید فدایی نیز ساخته شده که در ارتباط با زندگی نخستین بازیگر زن سینمای ایران و ایفاگر نقش «دختر لر» است،
سامی‌نژاد در حالی در 80 سالگی از دنیا رفت که خاطرات زیادی از دورانی که «دختر لر» ساخته شد و حواشی پیرامون آن بازگو نشد. فریدون جیرانی که مطالعات زیادی درباره تاریخ سینما دارد، با بیان اینکه چنین اتفاقی فقط مختص نخستین بازیگران سینما نبوده، در مصاحبه‌ای با ایسنا گفته بود: «بسیاری از بازیگران سینما، حرف و تاریخ سینما را با خود به زیر خاک بردند. من بارها به آنها گفته بودم که اجازه بدهید این اطلاعات به نسل‌های دیگر انتقال داده شود، اما بسیاری از آنها به این موضوع توجه نکردند.»
او گفته است: «قدیمی‌های معروف، بریده‌اند و سعی می‌کنند که صحبت نکنند، چون معتقدند سال‌ها به آنها بی‌لطفی شده است و دل پرگلایه‌ای دارند. مثل ناصر ملک مطیعی که من یک بار از او دعوت کردم تا به خانه سینما بیاید و درباره «چهارراه حوادث» (فیلمی به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) صحبت کند و هرچه اصرار کردم موافقت نکرد. فردین هم دق کرد، در حالی که می‌توانست بازی کند. در یکی از برنامه‌های تلویزیونی هفت، بعد از سال‌ها آقای افخمی گفت که اگر به تاریخ سینما مراجعه کنید می‌بینید که بعد از فیلم «گنج قارون» تعداد سینماهای تهران افزایش پیدا کرده است بنابراین نمی‌توان نقش فردین را در تاریخ سینمای ایران انکار کرد اما سال‌ها تلاش شد که این نقش را انکار و حذف کنیم اما نتوانستیم. برای همین بعد از فوت او تشییع جنازه باشکوهی شکل گرفت. او می‌توانست بازی کند، چرا بازی نکرد؟ اگر بازی می‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد؟ در سینمای سی سال اخیر که علی بی‌غمی وجود نداشت، می توانست نقش یک پدر را بازی بکند.»
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد